De Basilica Aemilia

De basilica was een grote, rechthoekige zuilenhal met zijbeuken. In de zomer bleef het er koel en als het regende was men er onder dak. Het concept voor een basilica, komt uit de Griekse wereld (de Stoa Basileios). De eerste Christelijke kerkgebouwen zijn naar het model van de basiliek gebouwd. De Basilica Aemilia werd in 179 v C. gebouwd en is de enige van de 4 basilieken (Porcia, Sempronia en Opimia) uit de tijd van de republiek waar nog een rest van over is. Ze staat tussen de Antonius en Faustina Tempel en de curie. De bouw werd opgedragen door de censors van dat jaar: M. Aemilius Lepidus en M. Fulvius Nobilor. Aanvankelijk heette ze dus Basilica Aemilia et Fulvia. Nadat echter verschillende leden van de familie Aemilia restauraties van het bouwwerk op zich namen, werd ze bekend onder de naam zoals we hem nu nog kennen. Aemilius Paulus vergrootte de basiliek. In de 5^de eeuw werd het gebouw vernield en afgebrand door de inval van de Gothen. De sporen van de brand zijn nu nog te zien. Op de vloer bemerken we groene vlekken van de koperen munten die in de vloer smolten. De oxidatie van het koper zorgt voor de groene vlekken. Het gebouw had twee verdiepingen, vlakbij het forum was er winkelgalerij, de Tabernae Novae. Daarnaast stond er een dubbele rij zuilen over een lengte van 100m. Aanvankelijk was het een rechthoekige hal omringd door zuilen. Na de uitbreiding kreeg het gebouw drie schepen. De vloer was bedekt met een veelkleurige marmer. Op het dak lagen bronzen pannen. Volgens Plinius was dit één van de mooiste gebouwen van Rome. De naam betekende vermoedelijk ‘Koningshal’. De voornaamste taak van de basiliek was die van handelsbeurs en gerechtshof. In de winter verving ze vermoedelijk ook het forum. In de 5^de eeuw v C. stonden hier enkele beenhouwerijen. Volgens de legende was dit de plaats waar Lucius Verginius zijn dochter Virgina doodde met een slagersmes omdat zij de slavin werd van Marcus Claudius, een ‘cliens’ van Appius Claudius. Een cliens was een vrije die financieel afhankelijk was van een heer in ruil voor politieke en praktische steun. Toen Marcus Claudius zijn eis voor het gerechtshof kenbaar maakte, stemde deze toe. Vergina’s vader was op dit ogenblik ver weg van Rome op veldtocht. Maar de uitspraak van het gerecht kon niet als fair bestempeld worden omdat de rechter Appius Claudius was. Virgina’s vader kwam te laat terug in Rome om haar nog te redden, daarom doodde hij haar om haar te behoeden voor de slavernij.

Bij een brand was de hitte zo hevig dat munten in de vloer smolten.