De Antonius en Faustina Tempel

Keizer Antonius Pius liet deze tempel in het jaar 141 voor zijn overleden en tot de goddelijke status verheven echtgenote, Anna Galeria Faustina bouwen langs de Via Sacra. Daarmee volgde Antonius Pius de Juliaans-Augustische traditie en probeerde hij zich op hun niveau te zetten. Na zijn dood, 20 jaar later, werd de tempel ook aan hem gewijd. Al de zuilen van het voorportaal, gemaakt uit Cipollino-marmer bleven bewaard. De hoogte van de zuilen bedraagt 17 meter. Op de zwaar beschadigde Corinthische zuilen rust het fries met het inwijdingsinschrift: "Divo Antonio et Divae Faustinae es S(enatus) c(onsulto)". Een gerestaureerde trap leidt naar het nog intacte podium waarop zich een zittend beeld van Faustina bevindt. In de 11^de eeuw ontstond in de tempel een Christelijke kerk, San Lorenzo in Miranda, waardoor nog vrij veel van de tempel is bewaard gebleven. Toen de tempel gebouwd werd, was het grondniveau van het plein reeds aanzienlijk gestegen. Door de opgravingen lijkt het nu alsof de deur ergens halfweg de muur hangt. Op de linkerzijde kan men de muur zien en de fundaties, gemaakt uit tufsteen. In de muur zijn gaten te zien waaruit de mensen uit de middeleeuwen de metalen pinnen haalden die de Romeinen gebruikten om de blokken beter op elkaar te laten aansluiten. In de middeleeuwen was metaal een schaarse grondstof.

Van de Antonius en Faustina tempel bleef redelijk veel bewaard.